Celtic Wood

Het Rijselbos (Celtic Wood)

Het vooroorlogse Rijselbos strekte zich uit van de huidige Rijselbosstraat tot aan de Spilstraat gedurende de gehele oorlog was het eigenlijk weinig van belang. Maar toen de Australiërs op 4 Oktober 1917 de heuvelkam bij Broodseinde veroverden veranderde dat toch even de situatie. Op 9 oktober zou er op grote schaal een aanval plaatsvinden en dat op een front van 10 km breed en dat op een punt ten oosten van Zonnebeke tot aan de grens met de Franse Sector. Als afleidingsmanoeuvre zouden 85 mannen van het 10de BTn 1Divisie AIF een aanval uitvoeren op het Rijselbos. Het bos was bekend op de Britse stafkaarten onder de naam van Celtic Wood en was een verzameling van vijandelijke verblijven en schuilplaatsen. Op 9 oktober om 5u20 stak Lt Frank Scott en zijn manschappen de Beselarestraat over voor een actie die amper 30 minuten zou duren, voor velen onder hen zouden die dertig minuten een eeuwigheid worden. In de nacht van 6 oktober hadden mannen van de A – Compagnie al een aanval gepleegd op het bos en de Duitsers waren compleet verrast geweest. Er was wat informatie en gevangenen terug naar de stellingen meegebracht. Helaas op de 9 oktober waren de Duitsers echter paraat en ze zouden die mannen een lesje leren. Normaal zou de aanval door artillerievuur gesteund worden maar de barrage leek maar dunnetjes. De Duitsers schenen nauwelijks onder de indruk. Toen de vijand over de heuvelflank keek of er geen versterking op komst was leek hun lot snel beslist. Ze stonden er alleen voor. Toen ze het bos binnen trokken werden ze met zwaar machinegeweer bestookt, elke beweging die ze maakten ontlokte een fusillade van geweervuur. Het bos krioelde van de scherpschutters en er waren duidelijk meer verdedigers dan aanvallers. Luitenant Scott die amper 22 jaar oud was leidde zijn mannen dieper het bos in een poging het vuur van de scherpschutters te kunnen uitschakelen. Anderen probeerden de Duitse karabiniers in de loopgraven te omsingelen. Niets kon de vijand nog stoppen, ze werden letterlijk in de pan gehakt. Plotseling begon er een felle beschieting die de aanvallers de terugweg afsneed. De Australiërs zaten in de val en konden niet meer terug naar de heuveltop. Hier en daar waren er ook verwoede lijf aan lijf gevechten. Halverwege de voormiddag was alles voorbij en op deze manier eindigde deze zogenaamde afleidingsaanval. Het werd een tragedie, van de 85 manschappen die aan deze actie deel namen keerden er slechts 14 ongedeerd terug. Vele mannen verdwenen gewoon zonder gegevens, en nooit of nimmer werd er van hen nog enig spoor weergevonden. Daags na de aanval stuurde men hospitaal soldaten voorzien van de rode kruis vlag er op uit om gewonden te gaan halen, maar al vlug werden die ook door de vijand beschoten. Voor Luitenant Scott en veel van zijn makkers eindigde zijn jonge leven hier in het rijselbos op meer dan 20 000 km van zijn familie en geliefden. Nooit werd er nog iets van hem teruggevonden of gehoord. Als ge nu op de plaats komt waar het Rijselbos ooit gelegen was dan kun je mijmerend nog eens terugdenken aan wat hier gebeurde met de mannen van het 10de Bn 1 Divisie A I F .